حکمت مولانا عمیقا طنین انداز است و سخنان او حقایقی جاودانه را در خود جای داده است. بیایید به انجام یک خود هیپنوتیزم بر اساس این شعر بپردازیم:
آب کم جو، تشنگی آور به دستبا پیدا کردن یک فضای آرام و راحت شروع کنید. چشمان خود را ببندید و چند نفس عمیق بکشید. هر گونه تنش را در بدن خود رها کنید.
هدف مورد نظر خود را به عنوان یک قله کوه دوردست تصور کنید. آن را به وضوح در ذهن خود ببینید. هیجان و انتظار رسیدن به آن را احساس کنید.
به جای اینکه صرفاً روی خود هدف متمرکز شوید، توجه خود را به **نیاز** آن هدف معطوف کنید. این نیاز را شعله ای سوزان در درون خود تصور کنید. این فقط یک خواسته نیست. این یک ضرورت است
تجسم کنید که این شعله درونی روشن تر می شود. اضطرار، گرسنگی و تشنگی را برای چیزی که به دنبالش هستید احساس کنید. بگذارید شما را مصرف کند.
مانند آهنربا، اجازه دهید نیاز شما را به جلو بکشاند. اعتماد داشته باشید که شما را به سمت هدف هدایت می کند. شما نیازی به زور ندارید. به سادگی تسلیم کشش آن شوید.
6. **تأییدات**:
جملات تاکیدی همسو با این مفهوم را تکرار کنید:
- "من از ضرورت سوختم."
- "نیاز سوزان من مرا به جلو سوق می دهد."
- «آب کامیابی از تشنگی من جاری می شود».